ابهای داخلی

آبهای داخلی در حقوق بینلخلقی، راههای آبی داخلی (دریاها، کانالها، کولها، آب‌انبارهایی، که در حدود دولتی واقع گشته‌اند) و بحرهایی، که از چهار طرف با خاک فقط یک دولت احاطه شده‌اند (در ا.ج.ش.س.، مثلاً، بهر ارل). به آبهای داخلی اینچنین بندرهای بحری، لنگرگاههای و خلیجهای خر­د داخلی و بیرونی و ساحلهایی، که به همان یک دولت تعلق دارند، داخل می‌شوند.

راههای آبی خلیجها فقط وقتی آبهای داخلی به حساب می‌روند، که بر درآمدگاه آنها از 24 میل زیاد نباشد و ساحلهاشان به یک دولت تعلق داشته باشند (کانوینسیة جینیوه سال 1958 عاید به بحرهای تیرّیتاریوی و منطقة همشفت، پونکت 4، مادّة 7). ریجیم آبهای داخلی اینچنین به خلیجهای به نام تاریخی نیز دخل دارد (مثلاً، خلیج بسکه‌ای).

یوریسدیکسیة دولت نزد سادل پرّه به آبهای داخلی دخل داشته، قاعدة کشتی‌گردی و ماهیداری را در آنها تنها با قانونهای همان دولت مقرّر می‌کنند. کشتیهای دولتهای خارجی به آبهای داخلی تنها در اساس شرط-نامه‌های بینلخلقی می‌درآیند. دولت نزدیساهیلی اینچنین ری­جیم بندرهای بحری، قاعدة به آنها درآمدن کشتیهای دولتهای خارجی-و غیره را مقرّر می‌کند.