آیت داملاّ عبدالشّکور (1816، بخارا-1889، همان جا) ، شاعر و عالم تاجیک. از عایلة چرمگر. پدر شریفجان-مخدوم صدر ضیا. از سال 1885 تا آخر عمر قازیکلان بخارا بود. آیت موافق معلومات عینی از جملة مدرّسان مشهور بخارا، از «متفرّدین استادهای زمان خود» به شمار میرفت.
سوپاریشهای دیپلماتی را هم به جا میآورد. آیت از جوانی ذهن تیز داشته، به جز علمهای رسمی زمانش، نحو و فلسفه را هم خوب میدانست. دستنویسهای نادری در کتابخانة شخصیاش جمع آورده بود. در’شیعر اساساً سبک بیدلیرا پیروی میکرد. اشعارش مضمون عشقی و اجتماعی دارد. نمونة شعرهای آیت در «نمونة ادبیات تاجیک» عینی آورده شده است.