نوتسیه

نوتسیه (لاتینی nutatio-لپّش) در مکانیکه، حرکت لپّندة جسم سخت هنگام در اطراف محور خود دور زدن جسم؛ این گونه حرکت در محور دورزنی خصوصی جسم به وچود می‌آید و هر

قدری که جسم با سرعت کلان دور زند، بسامد لپّش نوتسیانی آن همان قدر زیاد، امپلیتوده‌اش کم می‌ش­ود. نوتسیه با پریسیسّیه در یک وقت به عمل می‌آید. هنگام نوتسیه کنج بین محور دورزنی خصوصی جسم و محوری، که در اطراف آن پری­سیسّیه به عمل می‌آید، تغییر می‌یابد. نظریة نوتسیه به معادله‌های دینامیکی اییلیر اساس یافته است.

نوتسیة استرانامی در لپّشهای خرد محور زمین ظهور می‌یابد. به ه­رکت شباروزی زمین قوّه‌های کشش آفتاب و ماه تأثیر می‌رسانند. محور دورزنی شبا-روزی زمین تمایل خودش را نسبت به ایکلیپتیکه تغییر نداده هه-رکتش را دوام می‌دهد، زیرا قوّه‌های پریسیسّیانی آفتاب و ماه نیز تغییر یافته می‌ایستند. نوتسیة دورزنی محور زمین را سال 1737 استرانام انگلیس ج. بردلیی کشف کرده است. دور این گونه لشّشهای نوتسیانی به 18، 6 سال، یعنی به دو­ر گرههای مدار حرکت ماه برابر است. در سفیرة آسمان قطب ایلّیپس نوتسیانی می‌کشد، که نیمتیرهایش 9″21 و 6″86 می‌باشد. قیمت نوتیسیه را سال 1953 استرانام امیریکایی ه. ولرد دریافته است.