(از یون. noumenon-داترس) ، اصطلاحیست، که در فلسفة عصرهای میانة غapب و دورة احیا وسیع یستیفاده شده، بر خلاف فینامین چیز به واسطة عقل شناختشونده را افاده میکرد. در فلسفة ا. کنت مرادف «چیز در خود» است. ناومین را بعد کنت یک قطار فیلسوفان برجوزیه ایدهآلیست استفاده بردهاند.