ناسیراوه اشوره

ناصراوه اشوره (تولدش 1924، دیهه قسطکوز pیان خجند) ، رقّاصسة ساویتی تاجیک، ارتیست خلقی رسّ تاجیکستان. (1947). اعضای کپسّ از سال 1951. دختر مطرب خلقی ناصر سورنیچیست. پس از ختم مکتب تب ابتدایی تحصیل را در تکنیکومهای زنانة لنین‌‌آباد، بعدتر استالین‌آباد (1934-1939) دوام داده است. فعالیّت رقّاصگی‌اش در دستة هوسکاران صنعت مکتب آغاز یافته است. وه‌ای سال 1939 در ازنزر‌گذرانی ریسپوبلیکوی هوسکاران صنعت دهات اشتراک نموده، یکی از جایهای اوّلین را اشغال نمود. خود همان سال ناصراوه را به تئاتر کالخوزی استالین‌آباد به کار دعوت نمودند. سالهای 1940-1960 رقّاصة فیلرمانیة دولتی تاجیکستان.

ز سال 1960 نفقه‌خور. ناصراوه چند مدّت در هیت انسمبل رقصی خلقهای ا.ج.ش.س. (تحت راهبری استاد مشهور رتسقس ا. مایسییف) نازکیهای صنعت رقص کسبی را آموخته، مهارتش را تکمیل داد. سالهای جنگ بزرگ وطنی ناصراوه همراه یک گروه استادان صنعت تاجیکی­ستان در نزد جنگاوران فرانتهای لنینگراد، کلینین، مرکزی، والخاو برآمد کرده است. ناصراوه در هر یک رقصش کُشیده است آبرز فراموش‌نشدن آفرد و جهتهای نازک و به خود خاص رجس ملّی تاجیکی را تجسم نماید. استفادة عنصرهای رقصی خلقی، آمیزش خصوصیتهای بلیت کلاسیکی با رقص ملّی، آفریدن آبرزهای مکمّل و پرجاذبه ریپیرتور ناصراوه را غنی گردانیدند.

بیهترین رقصهای آفریدة ناصراوه: «نقاربزم»، «شادیانه»، «بازین کلان»، «پخته»، «طاووس»، «موهییر*، «جگرپاره»، «تنه‌وار»، «ریز»، «عثمانیه»، «کبوتر صلح» «واخوری، «دلبر» و غیره. او در اجرای رقصهای تاجیکی، اوز­بیک، خوارزمی، ایگوری، اسلاوینی، هندی، مغولی و غیره ممتاز بود. ناصراوه به مملکتهای خارجی-ایران (1941-1942) ، چکوسلواکی (1947) ، وینگریه (1949) ، پاکستان (1954) ، کاریّه و غریه سفر خونری کرده است. نخستین هنرپیشة تاجیک است، که لوریته کانکورس عمومی‌اتّفاقی استادان ایسترده در مسکو (1946) شده است. ناصراوه اتّفاقچی دهه‌های ادبیات و صنعت تاجیک در مسکو (1941، 1949، 1957) ، فستیوالهای عمومی‌جهانی جوانان و استودینتان در پرگه (1947) و بودپیشت (1949) می‌­باشد. لوریت مکافات دولتی ا.ج.ش.س. (1952). با آردین بیرق سرخ محنت، 3 آردین «نشان فخری» و مدالها مکافاتانیده شده است.

د .: پراتسینکا ا. ا. ، تنتسیول­نایی اسکوسّتوا تدجیکیستنه، د. ، 1979.