نادیره (تخلّصش؛ نامش ماهلراییم؛ 1792، اندیجان-1842، خوجند) ، شاعرة ازبک و تاجیک. از عایلة اشراف. زوجة عمرخان امیری (1809-1922). به ازبکی و تاجیکی شعر میگفت. شعرهای تاجیکیش را با تخلّص «مکنونه» یا «کامله» مینوشت. بعد از وفات عمرخان پسر 14-سالة او محمّدعلیخان به
تخت نشست. لیکن دولت را اساساً نادره اداره میکرد. او برای رواج مدنیّت و صنعت کوشش کرد. به دربار خود شاعران، عالمان و اهل هنر را گرد آورده، بازارها، مسجدها، کاروانسرایها و مدرسههای نو بنا نمود.
سال 1842 امیر بخارا نثرالله به خوجند هجوم کرده، نادره و پسران او را به قتل رساند. اشعار نادره که در پیروی استادان شعر فارس-تاجیک و ازبک ایجاد شدهاند، دارای مضمون اجتماعی و بدیعیت بلند است. دیوان مکمّل نادره در موزی دولتی به نام علیشیر نوایی اف رسّ ازبکستان محفوظ است.
در فاند انستیتوت شرقشناسی اف ازبکستان باز یک دیوان نادره نگاه داشته میشود، که از 333 غزل عبارت بوده، با تخلّص «مکنونه» نوشته شده است. 10 هزار مصرع شعرهای لیریکی شاعره تا به ما رسیده است. زیبایی، محبّت صمیم، غم و غصّة روزگار، آرزوها امید زنان موضوع ایجادیات شاعره است. نادره فضیلت عالیترین انسان را در وفاداری میبیند.
اس .: دیوان. د. ، 1967؛ اثرلر، 2 جلد، تاشکینت، 1971.
د .: کیوماو ا. ، قونان ادبیی محیط، تاشکینت، 1965؛ نادره و ا م. ، نادره. حیات و اجاد، تاشکینت، 1965.