نگویان کانگ خان (تولد 6. 3. 1903، دیهه سونکه و، مضافات خыن-تیین) ، نویسندة ویتنامی. اعضای پرتیة کمونیستی ویتنام (از سال 1948). سال 1926 آموزیشگاه پیدگاگی را ختم نموده است؛ تا سال 1945 معلم بود. اشتراکچی جنگ مقابلت خلق ویتنام (1945-54). استاد حکایههای خرد هچوی (مجموعة «اکتور تы بین»، 1935). یکی از اوّلین رمانهای ریلیستی ادبیات ویتنام-«قدم آخرین» (1938) -در بارة دهقان شوربخت به قلم او تعلق دارد. در رمانهای پسزینقیلابیاش زمامداران ویتنام فئودالی و مستملکوی را هجونگارانه تصویر کرده است: «نیمسایه و نیمروشنی» (1956) ، «ازدحام» (1961) ، «یک توده کهنهکاله» (1963). مؤلف یادداشتهای «حیات من در ادبیات» (1971). از سال 1957 این جانب یکی از راهبران این ویتنام.
Инчунин кобед
سرخانه
سرخانه، قسم اوّل سرود، که به اندازة یک بیت متن سرود اجرا میشود. بعضاً سرخط …