نییتران (انگلیسی neutron، از لاتینی neuter-نه این و نه آن، اشارتش پ) ، ذرّة المنتاری خنثی (بیزرید)-ا مسّة سکونتش تپ== (1، 674920±0، 000011) • 10 کگ، سپینش 1/2/ (با واحدهای h=h/2پ) ، این جا h-ثابتة پلنک و مامینت مگنیتیاش رت– (1، 91315±؛ 0، 00007). میه (میه-مگنیتان ید را). نییتران را عالم انگلیس جییمس چیدویک کشف کرده است (1932). یدرای همة اتمها از نییترانها و پراتانها ترکیب یافته است. خاصیتهای نییتران و پراتان به همدیگر مانندند، که در برابری سپینهاشان، نزدیک بودن مسسة سکونتشان، قابلیّت به همدیگر مبدّلشویشان (مثلاً، هنگام بیته-کاهش) ، همچنین به زرید ناوابسته بودن قوّههای یدرایی ظاهر میگردند.
ین خاصیتها امکان میدهند، که نییتران و پراتان را چون دو حالت (الکتری زریدناک و بیزرید) یک ذرّه-نوکلان معاینه کنیم. نییتران در حالت آزاد نااستوار است: آن با دور نیمکاهیش ت1/2=(1، 01±0، 03). 10ه ثانیه به پراتان، الکترون نه انتینییترینا جدا میشود. نییترانها به cap زدن ریکتسیّهou یدرایی، از آن جمله، ریکتسیة زنجیری تقسیمشوی یدراهای وزنین (تاریی، عورن، پلوتانیی) ، که در ریکتارخای یدرایی به ا مل میآیند، باعث مسگردد. نییترانها را برای حاصل کردن ایزوتوپهای ردیاکتیو صنعی و در نییتراناگرفیه استفاده میبرند. انتیزرّة نییتران انتینییتران است، که از نییتران با علامت مامینت مگنیتیاش فرق میکند.