نییمن (neumann) ستنیسلو کاستکه (5. 6. 1875، پرگه-28. 6. 1947، همان جا) ، شاعر چک، صنعتکار خلقی چکوسلواکی (1945). سال 1893 برای اشتراک در حرکت استودینتان و کارگران جوان به خبس
گرفته میشود و اوّلین شعرهایش را در آن جا مینویسد. سالهای 90 به سمبلستان همراه بود (مجموعة «من خواری خیات نو»، 1896 و غیره). در مجموعة «خواب در بارة ازدحام ناامید و شعرخای دیگر» (1903) مبارزة عامّة خلک را در راه آزادی وصف نموده است؛ مجموعة «سرودهای چکی» (1910) مبارزة ملّی و آزادیخواهانه را انعکاس میکند. سال 1914 مجموعة لیریکة پییزجی و فلسفی «کتاب بیشهها، تپّهها و آبخا» را نشر کرد؛ در عرفة جنگ یکم جهان (1914-18) به موضوع شهر رو آورده، بعضی واسطههای جریان مدرنیستی را استفاده برده است (مجموعة «سرودهای نو»، 1918). خاطرههای جنگی شاعر در مجموعة «سی سرود سالهای خرابی» (1918) انعکاس یافتهاند. با تأثیر روالوتسیة کبیر سوسیالیستی اکتبر به موقع مارکسیستی گذشت؛ در تشکیل پرتیة کمونیستی چکوسلواکی اشتراک نمود. نییمن نظریاتچی و پراپگندیست پراحتراس صنعتپ پرولتاری بود. مجموعة «سرودخای سرخ» (1923) یکی از اوّلین اثرهای ریلیستی نظم چک است. مجموعی«محبّت» (1933) لیریکة قهرمانة نییمن را دربر میگیرد. اشعار نییمن با روح بلند گرجدنی سروده شده است: مجموعههای «دل و ابرخا» (1935) ، «سانتة افقخای زمینی» (1937) ، «سال بیآخر» (1945) ، «سالهای وبا» (1946) و غیره. مؤلف را-من «ابر طلایی» (1932) و بسیار تألیفات پوپولیستی، ریپارتجی، یادداشتی و مونوگرافهای علمی و عامّوی میباشد.
د .: شیرلیماوه س. ، ست. ک. نیی-مو، م. ، 1959.