نیگروس کاستکی

نیگروس کاستکی  (negruzzi) ،   (اکتبر 1808، دیهه تریفیشت، نزدیک ش. یسّه-6. 9. 1868، همان جا) ، نویسندة مالده و رمین. تا روالوتسیة 1848 به طرفداری د-گرگونسازی دموکراتی و مدنیّت ملّی برآمد می‌کرد. برای شعر «وندلیزم» (1838) و پاویس­ت «تاداریکه» (1844، از روی اثر پ. می‌ریمی) دو بار دچار تعقیب گردیدست. دیرتر در جهان‌بینی او رویه‌های کانسیروتیوی برتری یافتند. اوّلین آفریده‌اش-«خرسندیهای بیسّربی مه‌ای» (1821-23). مؤلف پاوستهای رمانتیکی «زایی» (1837) و «پایگه» (1840). پاوست تاریخی «الیک­سندر و لاپوشنین و» (1840) اوّ­لین اثر بزرگ‌حجم در نثر ریلیستی مالده و رمین است، که به مقابل ترتیبات فئودالی روانه شده است. اثرهای ا. س. پوشکین، ا. د. کنتیمیر، و گیوگا و دیگر را ترجمه کرده است.