نوایی

نوایی (تا 1958-پاسیالکة کر­مینه) ، شهر نوبنیاد، مرکز ولایت نوایی رسّ ازبکستان 8 کم دورتر از ستنسیة راه آهن نوایی و 100 کم شمال و شرقتر. بخارا، در وادی دریای  زر‌افشان واکیع گشته است. اهالی‌اش 98، 3 هزار نفر (1982).

نوایی شهر آباد و زیبا، یکی از مرکزهای کلان صناعت الکتروانیر­گیتیکه و شیمی آسیای مییابه می‌باشد. در نوایی سال 1963 گراس ساخته شد، که آن با گاز بخارا کار می‌­کند. در نوایی اتّحادیة استحصالی «نوایزات» (نوریهای مینیر­لی، امّیک، نخ صنعی) ، کامبینت متالورگیة کوه، کامبینت خانه‌سازی کلانپنیل، زوادهای مصنوعات آهن و بتونی، آسفالت و بتون، کامبینت آرد، زوادهای نان، شیر، زوادهای پَخته‌تازه‌کنی، فابریکة پرّندپروری موجودند. سال 1980 زواد الکتروخیمیوی (واسطه‌های شیمیایی محافظت رستنیها) و کلانترین در ریس­پوبلیکه زواد سیمان به کار درآمد. فکولتیت عمومیتیخنیکی شبانة انستیتوت پالیتیخنیکی تاشکینت، 10 مکتب میانه، قصر مدنیت، 6 کیناتیتر، 20 کتابخانه کار می‌کنند.

شهر سالهای 60 در اساس پلن یگانة ژنرالی ساخته شده، هنگام ساختمان اقلیم گرم و عنعنه‌های ملّی به نظر گرفته شد­ند. مؤلفان پلن ژنرالی  ه. و. کاراتکاو، و. ن. ایوانف، ا. ب. آرلاو، ن. ا. سیماناو، گ. پ. سمارا­دین سزاوار مکافات دولتی اتّحاد شوعروی گردیدند (1969). شهر به کبودی‌زار تبدل داده شده است، در آن فوّارهای و حوضهای آب خیلی بسیارند.