نوهه ملّا محمّدسالیه

نوهه ملّا محمّدسالیه (سال تولد و وفاتش نامعلوم) ، شاعر تاجیک. در نیمة دوّم عصر 19 و ابتدای عصر 20 در بخارا عمر به cap برده است. نوحه موافق معلومات «تذکره‌ت-اش-شعرا» محترم در زمان تألیف تذکره‌ برهیات بوده است. نوحه صاحب خط خوب بوده، با کتابت روز می‌گذرانید. ابیات باقیماندة شاعر (در تذکره‌ و بیاضها) اساساً از غزل و رباعی عبارت است. غزلهایش صمیم و ساده و روانند. نحوه در شعرهایش از زندگی سخت و قشّاقانه شکایت کرده است. بعضی غزل و روبایهایش در مذمّت زاهدان و روحانیان، وصف مه و معشوقه گفته شده، دارای آهنگهای رندی می‌باشند. در یک غزلش گفته است:

نرگیز سخن از زاهد دل‌مرد

نگویم،

ترسم، که لبم خمچ و لب کور

شود خشک.

زاهید برو از باغ، که چون مُهره‌ی

تسبیه،

ز چشم بدت دانة انگور شود

خوشک.