نصیب (ار. vt-5-عالینجاد) ، یکی از قسمهای قصیده، که پیش از مدخ و ستایش ممدوح میآید. شاعر برای آرایش شعر و جلب نمودن دقّت خواننده در سیتایش معشوقه، گل و سبزه، بارو بهار، باده و غیرو چند بیتی را در موضوع عشق و عاشقی میآرد. بیشتر قصیدههای شاعران فارس-تاجیک (رودکی، دقیقی، فرّخی، من و-چهری، مسعود سعد سلمان و دیگران) نصیب دارند.