نسخ

نسخ (ار. نسخه‌برداری، روینویسکنی) ، یک نوع خط عربیست. در عصر 9 و اوّل عصر 10 از خطهای موهقّق و ثلث به وجود آمده است. در تکمیلن نسخ خذمت ابن مقله و برادرش عبدالله بزرگ است. نسخ از جهت آسانخانی در بین تمام نوعهای خط عربی در جای اوّل می‌ایستاد. برابر به وجود آمدنش زود پهن شد و جای دیگر خطها را گرفت. در نسخ ه­مة حرفها پرّه و با تناسب مویین نوشته می‌شوند. اینچنین لازم است، که حرفهای به هم مانند: بی (v) ، تی (^) ، سه (^) ، جم (س) ، خی (س) ، خی (س) ، دال (*) ، زریه (*) ، ری 0) ، زی آ) و غیره در هر حالت اندازة یک‌خِله داشته باشند.

در نسک حرفها هیچ وقت با هم پیچیده نوشته نمی‌شوند؛ خطّاط حق ندارد، که شکل حرفها را تغییر دهد. حرفهاپ چاپی در اساس نسک ساخته شده‌اند. نسک بیش از هزار سال باز در تمام کشورهای اسلامی معمول است و به تغییر و تحوّلی دچار نیامده است. فنت سالهای 20 عصر 20 ملک مصر فؤاد 1 خواست در نسک حرفهای کلان و علامتهای کتابی جاری کو­ند، ولی این کشش او قابل پیروی نگردید. مشقورترین خوشنویسان، که در نوشتن نسک ماهر بودند و هر کدام سبک خاص داشتند، اینهایند: ابن بوّاب، یاقوت مستعسیمی، قابوس ابن وشمگیر، ابویوسوف گلپایگانی،

همد ترکستانی، عبدالمؤمن اصفهانی، حمدالله بخارایی و پسرش مصطفی، میرزا احمد نیریزی و غیره.