نسگدارج دشدارجیین

نسگدارج دشدارجیین (تقریباً 17. 11. 1906، بین-دالگار، ایماق مرکزی-13. 7. 1937، الن-بتار) ،

نویسندة مغول. اعضای پرتیة خلقی-روالیوتسیانی مغولیستاو از سال 1922. در ا.ج.ش.س. ( لنینگراد، 1925) و ژرمنیه (برلین، لییپتسیگ 1926-29) تحصیل کرده است. در اساس پیشرفت بهترین عنعنه‌های دبیات ملّی و از خود کردن ثروت ادبیات کلاسیکی و ساویتی روس و اوراپه نسگدارج به متد رئالیزم ساتسملیستی نزدیک شد؛ در مرکز ایجادیات او حیات معنوی انسان می‌ایستد. او یکی از اساس‌گذاران ادبیات معاصر مغول بوده، اثرهای منظوم «وطن من» (1934) ، «چار فصل سال» (1934) ، شعرهای ترغیباتی از سلسلة «سلامتی»، حکایه‌های «اشکهای ل­مه» (1930) ، «فرزند جهان کهنه» (1930) ، مینیاتوره‌های منثور لیریکی «صنم دهاتی»، درمة موسیقی «نزد سه تپّه» (1934) و غیره آفرید. سال 1966 در رخم مکافات ادبی به نام ن. تأسیس یافت. در الن-بتار موزی یادگاری نسگدارج را گشادند و هیکل او را گذاشته‌اند.

اسناونی: ازبرنّایی، مسکو، 1956.

دبیات: ینکاوسکیه ک. ن. ، جیین نتسگدارج، مسکو، 1974.