نشئهمندی، گیاهمندی، بنگیگی، نرکامنیه، حالت به مادّههای نرکاتیک (مارفین، افعیون، کوکائین، نشئه و غیره) ، خوابآور (بربمیل، نیمبوتل، میدینل و غیره) ، رفع درد (پرامیدال، فینسیتین، عمیداپیرین و غیره) عادت کردن (خماری شدن). هنگام نشئهمندی فعالیّت حیاتی ارگانیزم فقط در صورت استعمال دائمی نرکاتیکها به درجة مویین نگاه داشته میشود. قطع یکبارة آنها باعث توییر یافتن بسیار فونکسیههای ارگانیزم-ابستینینسیه میگردد. استعمال منتظم نرکاتیکها آدم را روحاً ضعیف میگرداند. نشئهمندها عادتاً ترسانچک، خودبین، کمخواب بوده، حس مسئولیت، وظیفهشناسی و قابلیّت ایجادکاری خود را گم میک و-نند. برای اصلاح نشئهمندها چارههای گوناگون طبّی و مأموری میبینند. در ا.ج.ش.س. بی رخصت مخصوص تییار کردن یا فروختن نرکاتیکها جنایت است.
در رسّ تاجیکستان اوّلین تدقیقاتهای علمی عاید به نشئهمندی به آموزش نشئهکشی بخشیده شده بود. متخصصان ظهورات کلینیکی و بعضی قانونیّتهای انتاکسیکتسیة نشئهکشی را آموخته، مقرّر نمودند، که هنگام پسیخاز نشئهکشی، گرچندی عقل به نظر سالم نماید هم، سفسطهگویی، گلیوسینستسیه و بعضی حالتهای دیگر مشاهده میشود. نگرید نیز الکلیزم.