نشعه محمّدسالیه

نشئه‌ محمّدسالیه ابن محمّدموعمین (سال تولد نامعلوم-وفات 1688، لاهور) ، شاعر تاجیک. موافق معلومات «مذاکر-ال-اصحاب» ملیحای ثمرقن-دی نشئه‌ در سمرقند به دنیا آمده، در همین جا در مدرسة قاضی ابدولغفور با تذکره‌‌نگار همدرس بوده است. در شاعری نشئه‌ شاگرد شاعر عصر 17 بدیعی جمالستانی بود. پس از افزودن ظلم و استبداد حکمران دور-سبحانقولیخان نشئه‌ به بلخ و هندوستان و از آن جا به حجاز سفر کرد. بعد از سفر حجاز به بلخ آمد و باز راه هند را پیش گرفت. به قول ملیحای سمرقندی سال 1688 از لاهور خبر کُشته شدنش رسیده است.

اسار دسترسشدة نشئه‌ مقداراً کم است. او اساساً غزل گفته است. سخنانش ساده و روان و آراسته و پیراسته با صنعتهای بدیعی می‌باشند:

تا برافروخت ز شمع رخ او ، خانة ما،

اتش افتاد چو فانوس به کاشانة ما.
* *

باده از میخانه، خم را از کنشپت آورده‌اند،

سبز گندمگون ما را از بهشت آورده‌اند.

دبیات: م ا ر ز آ ا و ا. ، سییدا نسف ا اگا می‌ستا و استاری تدجیکسکایی لی­تیرتورы، استالینبد، 1954.