نمکسنگ

گ ا ل ا ت، 1) مینیرال گلیت، از روی ترکیب شیمیایی کلرید نتریی nacl (na-39، 34%، cl-60، 66%). سیستم کریستلّبندی‌اش کوبی. در طبیعت به شکل اگریگتهای کریستلّی دانه‌دار وامیخورد. گلیت خالص بی‌رنگ و شفّاف است، امّا از سبب با گل، مادّه‌های آرگنیک، آکسیدهای آهن و غیره آمیخته

بودنش اکثر بر، سرخ و گلابی‌رنگ می‌شود. سختی‌اش 2؛ زیچی‌اش 2173 کگ/م3. در آب نغز حل می‌گردد. نمکسنگ در هpopت 772° س گداختشده قابلیّت بلند الکتر‌گذرانی دارد. نمکسنگ بافته‌های آرگنیکی را از پوسیدشوی نگاه می‌دارد.

2) جنس کوهه تخشینیست، که قسم ترکیب آن یا تمام آن را گ­لیت تشکیل می‌دهد. نمکسنگ تازه تا 90% و زیادتر گلیت دارد. آمیخته‌هایش اساساً از گل و بعضاً از ریگ مهندانه عبارتند. قسم زیاد کلرید نتری طبیعت در ترکیب آب بهر و اقیانوسها در حالت محلول می‌باشد. ذخیره‌های کلان نمکگنگ اساساً در نتیجم پراسیسّهای ایکزاگینی در حوزه‌های آب اقلیم اریدی هنگام باسرعت بخارشوی آب آنها پیدا می‌شوند (نیگ. نیز نمکهای طبیعی). نمکسنگ در بین جنسهای تهشینی در شکل قَبَتهای غفس به دهها کم2 پهن می‌­شود، در جای دیگر مغز ستروکتو­ره‌های گنبذشکل جنسهای تهشینی را پُر می‌کند. اینچنین در شکل لنزه و قَبَتهای تُنُک وامیخورد. نمکسک را در خواجگی خلق و­سیع استفاده می‌برند (نیگ. نمک آش). ته‌نشستهای قریب همة دوره‌های گیالاگی نمکسنگ دارند. کانهای کلانترین آن در بیلاروسّیه، اک­رینه، اورال، نزد کسپیی، آسیای میانه و دیگر جایها موجودند. تاجیکستان دارای ذخیرة نهایت ک­لان نمکسنگ است.