نیزه

نیزه:

1) آلت چوبی یا فولوزی دراز سفته، که به نوکش تیغ با-ریک فولادی شنانده، در شکار یا جنگ استفاده برده می‌شد. در دورة پلیالیت اختراع گردیده است. نیزه در ابتدا کلتک نوکتیز بوده (درازی‌اش از 1، 5 تا 5 م) ، دیرتر آدمان به نوکش پیکان (در عصر سنگ-سنگی، استخوانی، از عصر برنجی-فولوزی) پیوست می‌کردگی شدند. نیزه خصوصاً در عصر آهن بیشتر پهن گشت. در آسیای میانه نیزه را جنگاوران خوارزمی، سغدی، کُشایی، پارتی و دیگ.   بیشتر به کار می‌بردند. شکلهای گوناگون نیزه در بین عسکران پیاده تا آخر عصر 17-ابتدای عصر 18، در بین عسکران سواره تا اوّل اصل 20 باقی ماند. از عصر 19 به نوک ملتق نیزه پیوست می‌کردگی شدند. حالا نیزه همچون یراق شکار در بین مردم محلی افریکه و امیریکة جنوبی باقیست.

2) در ورزش سبک آلت ورزش، که هنگام مسابقه به کار برید. دو خیل نیزه معلوم: مردانه (درازی‌اش 260 سم، وزنش 800 گ) و زنانه (درازی‌اش 220 سم. وزنش. 600 گ).

د .: لیتوینسکیی و. ا. ، دریونی کاچیونیک «کرыش میره»، م. . 1972.