نخ پخته

نخ پخته، نخیست، که پنبه‌دانه را پوشانده است؛ هوجیرة درازرویه ایپیدیرمیس پوست (درازی‌اش 20-50 ملّیمیتر) ، که اساساً از تسیلّیولازه عبارت است. در یک پایة رستنی 4-15 خزار نخ انکشاف می‌یابد. شکل نخ پخته تسمة جلادار پیچان سفید یا در بعضی نوعها زردتاب، سبزتاب و قهوه‌رنگ است. نرخ پخته 1/3 حصّة ‌مسّة عمومی پختة خام را تشکیل می‌دهد. نخ پخته نوع خیلی ارزان و پهن‌شدة نخهای ت­بیی بوده، در استحصالات جهانی قریب 50%-را تشکیل می‌دهد. نخ پخته مستحکم، باریک و گیگراسکاپیست.

خاسیّتهای اساسی تکنولوژی نخ پخته اینهایند: درازی، باریکی، محکمی، یازندگی و غیره. در وقت بها دادن به صفت پخته اساساً درازی نخ (ملّیمیتر) اهمیت دارد. درازی نخ اکثر نوعهای پختة ساویتی 30-33 ملّیمیتر، نخ پختة مهین‌نخ ساویتی 38-40 ملّیمیتر است. در نتیجة کارهای سیلیکتسیانی درازی نخ از 18-28 تا 31-43 ملّیمیتر رسانیده شد.

نخ پخته را در صناعت متاعهای-پختگین به 7 نوع تقسیم می‌کو­نند. نوع i، 2 و ش-را از نوعهای پختة مهین‌نخ می‌گیرند. از نخ این نوعدا متاعهای مخصوص تُنُک و بداشت ستین، بتیست و تریکاتجی تییار می‌کنند. نوع iv، v، vi و 7-po از نوعهای پختة سا-ویتی می‌گیرند. نخ پخته اشیای خام اساسی نباتی برای صناعت بافن­دگی می‌باشد. غیر از این، نخ پخته را به پشم همراه کرده، برای تییار نمودن گزوارهای تُنُک پشمین استفاده می‌برند. نخ پخته اینچنین برای تییار کردن محصولات گوناگون تکنیکی (مصنوعات الکتری، اوتاپاکریشکة ماشین، تسمه، تور، متاع برای پرشیوت و غیره) به کار برده می‌شود. سال 1977 در راس تاج، 266 هزار تُن نخ پخته استحصال کرده شده بود. نگرید نیز پخته.

دبیات: رستینییوادستوا، مسکو، 1971؛ رستی­نییوادستوا، مسکو، 1975.