نغمه

ن ا غ م ا   (ار. -نوا، آهنگ) ، صدای موسیقی، تان. با صدا دادنش به لحن خاص و در اوج مویین از دیگر صداهای طبیعی فرک می‌کند. عالمان شرق نغمه را به دو نوع جدا کرده‌اند: قولی (آواز انسان) و فعلی (صدای ساز موسیقی). آهنگ و سرودها از مجموع ضرب و نغمه‌ها ترکیب می‌یابند. در نتیجة به هم پیوستن نغمه‌ها بُعد، جنس، جمعها و نهایت آهنگ کامل حاصل می‌گردد؛ در یک این جزءها با یک اصول و ترتیب مویین به هم پیوست می‌شوند. در بی­ن خلق نغمه به معنای آهنگ استیفا­ده می‌شود.