نفقه

نفقه   (ار. -خرج هرروزه، خراجات) ، در ا.ج.ش.س. پولیست، که از فاندهای جمعیّتی استعمالات به گرجدنها در پیرانسالی، هنگام بیماری، گم کردن قابلیّت محنتی و غیره داده می‌شود. حقوق گرفتو نفق را کانستیتوتسیة cgcp مقرّر کرده است (مادّة 43). نفقه اینچنین برای خذمتهای بردوام، محروم گشتن از پرستار عایله، برای محنت پیشتره و فعالیّت منفعتناک جمعیّتی تعیین کرده می‌شود. بعد روالوتسیه کبیر سوسیالیستی اکتبر مسئلة از حساب دولت با نفقه تأمین کردن گرجدنها به میان آمد. دولت ساویتی از روزهای اوّل موجودیه-ت خود برای اینولیدی و محروم گشتن از سرپرست عایله تعیین نفقه را پیش‌بینی نمود.

سال 1928 داد­ن نفقة پیرانسالی برای کارگران بعضی ساحه‌های صناعت، بعدتر برای همة کارگران، 1937 برای خذمتچیان جاری گردید. سال 1956 در بارة زیاد نمودن مقدار نفقه قانون برآمد. موافق این قانون نفقه به کارگران، خذمتچیان و دیگر گرجدنهایی، که نسبت به آنها سوگورتة اجتماعی جاری می‌شود؛ به خذمتچیان قطاری حربی، سیرجنت و سترشینه، میچمن و پرپارشیکهای خذمتشان طولانی، به دانشجویان مکتبهای عالی، میانة مخصوص و غیره، همچنین به گرجدنهایی، که در نتیچة اجرای وظیفه‌های دولتی یا جمعیّتی، حفظ حیات آدمان و ترتیبات جمعیّتی اینولید گشته‌اند، به اعضایان عایله‌های نامبرده، که از سرپرست محروم گش­ته‌اند و غیره داده می‌شود.

پس از قبول قانون در بارة نفقه و یارم‌پولی به اعضایان کالخوزها (1964) سیستم یگانة تأمین نفقه به وجود آمد، که عملاً همة محنت-کشان و عایله‌های آنها را فرا گرفت. کفالت تأمین دولتی بی هیچ گونه کمکنی از معاش محنتکشان؛ از طرف دولت دادن نفقه از حساب فاندهای عمومی‌اتّفاقی؛ موجودیّت قاعدة یگانة نفقدیهی (پیری، اینولیدی، محروم گش­تن از سرپرست)؛ ضرورت سنّ و سال و طلبات یگانة ستج کاری برای تعیین نفقه و غیره پرنسیبهای اساسی نفقة ساویتی را تشکیل می‌دهند. نفقه موافق تعیینات به گروههای زیر تقسیم می‌شود: نفقة پیرانسالی، نفقة اینولیدی، نفقه برای محروم گشتن از پرستار عایله، نفقه برای خذمت شایستة درازمدّت، نفقة شخصی.

نفقة پیرانسالی یک‌عمری بوده، صرف نظر از قابلیّت کاری به کارگران و خذمتچیان، اعضایان کالخوزها (به مردانی  60-ساله با ستج نه کمتر از 25-ساله، به زنان 55-ساله با ستج نه کمتر از 20-ساله) دا­ده می‌شود. با چنین ستج، ولی سن 5 سال کمتر به شخصانی، که در حفظ وطن یا اجرای وظیف­های دیگر حربی اینولید شدند، در ریانهای شمالی دور منتظم و نه کمتر از 15 سال کلیندری یا 20 سال کلیندری در چایهایی، که شرایطشان به شمال دور مانند کار کرده‌اند، نیز داده می‌­شود. زنانی، که 5 و از آن زیاد فرزند تولد کرده، آنها را تا 8-سالگی تربیه نموده‌اند و نه کمتر از 15-ساله ستج کاری دارند، حقوق دارند، که از 50-سالگی|به نفقه برآیند.

نفقة پیرانسالی اینچنین به کارگران و خذمتچیانی، که در کارهان زیرزمینی، جایهای شرایط کاریشان ضررآور، تسیخهای تفسان کار می‌کنند (به مردان از 50-سالگی با ستج نه کمتر از 20-ساله به زنان از 45-سالگی با ستج نه کمتر از 15-ساله، رویخت مخصوص شمارة 1)؛ به کارگران و خذمتچیان شرایط کارشان وزنین  (به مردان از 55-سالگی با ستج کاری نه کمتر از 25-ساله، به زنان از 50-سالگی با ستج کاری نه کمتر از 15-ساله؛ رویخت مخصوص شمارة 2)؛ به کارگرزنان کارخانه‌های بافندگی (از سن 50-سالگی با ستج نه کمتر از 20-سالة کاری، در اساس رویخت مخصوص)؛ به کارگران و خذمتچیان نابینا (به مردان از 50-سالگی با ستج نه کمتر از 15-سالة کار، به زنان از 40-سالگی با ستج نه کمتر از 10-سالة کار)؛ به کارگران و خذمتچیان گرفتار کسلی گیپافیزریة ننیزم-لیلیپوتها (به مردان از 45-سالگی با ستج نه کمتر از 20-سالة کاری، به زنان از 40-سالگی با ستج نه کمتر از 15-سالة کا­ری) داده می‌شود. نفقة اعضایان کالخوز نباید از 28 صوم، کارگران و خذمت­چیان نباید از 45 صوم (با ستج پُرّة کاری) کم باشد. درجة بلندترین نفقة یکماهه 120 صوم می‌باشد. نفقة پیری در حجم پرّه داده می‌شود.

نفقة اینولیدی به کارگران، خذمتچیان و اعضایان کالخوزها برای دائمی یا مدّت دراز گم کردن قابلیّت محنتی تعیین می‌گردد. به شخصانی، که در نتیجة معیوبی میخنتی یا بیماری کسبی انو­لید گشته‌اند، ناوابسته از مدّت ستج کاری نفقه تعیین کرده می‌ش­ود. مقدار چنین نفقه نسبت به نفقة شخصان در نتیجة بیماری عمومی اینولیدگشته زیاد است. هنگام تعیین کردن نفقه سبب، گروه اینولیدی، کار اچراکرده و مقدار مزد محنت کارگر را به نظر می‌گیرند.

نفقه برای محروم گشتن از پرستار عایله، به اعضایان عایلة قابل محنت نبودة کارگر، خذمتچی یا اعضای کالخوز، که از حساب پرستار عایله زندگی می‌-کردند و حالا او فوتیده است یا بی‌درک غیب زده است، داده می‌شود. در چنین حالت کودکان، برادران، خواهران و نبیرگان سنّشان به 16 ساله (خواننده به 18-ساله) نرسیدة شخص فوتیده در شرایط اعضای عایلة او حساب می‌یابد، که آنها پدر و مادر قابل محنت نداشته باشند و پدر و مادر، شوهر و زن سنّ و سالشان به پیری رسیده یا اینولیدگشته (اعضایان عایلة کالخوزچی-اینولید گروه 1 و 2) داشته باشند.

نفق  برای خذمت شایس­تة درازمدّت به کارکنان ساحة معارف، تندرستی، هیت پرواز اویتسیة گرجدنی، بعضی کتگوری ارتستان تئاتر و دیگر کارکنان مؤسسه‌های نمایش‌دهی، صرف نظر از سنّ و سال و حالت قابلیّت کاری داده می‌شود.

نفقة ش ا خ س ی برای شخصانی مویین کرده می‌شود، که برای وطن  در حرکت روالیوتسیانی، کار دولتی، خواجگی و جمعیّتی خذمتهای مخصوص داشته، در ساحی  انکشاف مدنیت، علم و تکنیکه خذمتهای بزرگ کرده‌اند. در حالت  فوتیدن نفقه به اعضایان عایلة او داده می‌شود. موافق خذمت نفقة اتّفاقی، ریسپوبلیکوی و دارای i اهمیت محلی تعیین کرده می‌شود. برای نفقه‌خوران شخصی امتیازها (پرداخت 50% پول جای  یستیقامت، استفادة گرمی، گاز، قوّة الکتریکی، 80% ارزان کردن دارووار، پراتیزکنی بی‌پول و غیره) موجودند. نفقه ه‌ا طرف آرگنهای وزارت تأمینات اجتماعی  ریسپوبلیکه‌های اتّفاقی تعیین کرده می‌شود.

نفقه به هیت آفیتسیران ارمیة ساویتی و فلات از طرف آرگنهای  وزارت مدافعه‌ ا.ج.ش.س. ضمن به نظر گرفتن عنوان حربی و مدّت خذمت در ارمیه داده می‌شود. در قرار کم کپسّ و ساویت وزیران ا.ج.ش.س. (از 1 اکتبر 1979) ذکر شده است، که استفادة محنت نفقه‌خوران در خواجگی خلق  دهمیّت کلان دارد. ه‌ا این رو برای باز هم ثمره‌ناک استفاده بردن محنت نفقه‌خوران چاره‌ها ‌اندیشیده شده است. تعیین نفقه ظهورات غمخواری بی‌نظیر پرتی­یه کمونیستی و دولت ساویتی است.

تعین نفقه برای محنتکشان مملکتهاپ سوسیالیستی هم وجود دارد.