نجمی قوی گیبیتاویچ

نجمی قوی گیبیتاویچ (تخلّص؛ فمیلیه ن ا چ م ا د د ا ن آ و؛ 15. 12. 1901، دیهه کرسنыی آستراف، حاضره ریان سیچیناو ولایت گارکیی-24. 3. 1957، قزان) ، نویسنده و هادیم جمعیّتی ساویتی تاتارستان اعضای کپسّ از سال 1919. سال 1918 اختیاری به ارمیة سرخ رفت. سال 1922 مکتب عالی حربی پیدگاگی مسکو را ختم نمود. اوّلین ریان پرولینیة این رسّه تاتارستان (تا سال 1937). اثرهایش از سال 1919 نشر شده‌اند.

فعالیّت ادبی نجمی با تاریخ انکشاف ادبیات ساویتی تاتار و تشکّل متد رئالیزم سا­تسیلیستی در آن زیچ علاقه‌مند است. در شعر و حکایه‌ها و پاوست «گلخنهای نزد بهر» (1929) قهرمانیهای دورة چنگ گرجدنی (1918-20) را انعکاس نموده است. پاوستهای «پیرهة روشن» و «بهار نخستین» (هر دو 1930) در ادبیات تاتار اوّلین اثرهای نثری دایر به کالّیکتیوانی خواجگی قشلاق می‌باشند. رمان تع­ریخی روالیوتسیانی «نسیم بهاران» (1948، مکافات دولتی ا.ج.ش.س.، 1954) ، که در آن مبارزة یکجایه پرولتاریت تاتار و کارگران روس به مقابل ساخت پادشاهی تصویر یافته است، خیلی معروف است.