موستوفی قزوینی

موستوفی قزوینی  خمد‌الله ابن ابوبکر ابن احمد ابن نثر (1281، قاوین-1349) ، مورخ، ادیب و گیاگرف فارس-تاجیک. از عایلة مستوفی (حسابچی مالیات مملکت). او برابر کارهای مأموری علمهای تاریخ، ادبیات، جغرافی فارس-تاچیک را آموخته، از خود آثار پرقیمت باقی گذاشته است. مستوفی قزوینی سالهای 1334-35 به اسلوب «شاهنامه» عبارت از 75 هزار بیت «ظفرنامه»ی تألیف نمود. اثر از سه قسم عبارت بوده، قسم 1 آن به تاریخ و یورش و استیلای عرب، قسم 2 آن به تاریخ کشور ایران عاید است. قسم 3 اثر 30 هزار بیت را در بر گرفته، تاریخ مغول-ها را تا دورة حکمرانی سلطان هلاکویان ابوسعید انعکاس می‌کند. مستوفی قزوینی اینچنین مؤلف“تاریخ گزیده» و «نزهت-ال-قلوب» می‌باشد. او در انکشاف زبانّ ادبی فارسی-تاجیکی، مخصوصاً اس-طلاهات فونی آن خذمت شایسته‌ای کرده است. در اثرهایش بر ضد پراکندگی فئودالی برآمده، طرز دولتداری ایلخانهای مغولها را توصیف نموده، دوام دادن عنعنه‌های دولتداری متمرکزی ایران را دستگیری کرده است.

دبیات: برتالد و. و. ، ساچینینیه، تام 7، مسکو، 1971؛ ستار چ. ا. ، پیرسیدسکیه لیتیرتوره. بیابیبلیاگرفیچیسکیی آبزار، تام 1. مسکو، 1972.

  ت. محیی‌الدین‌اف.