موسکت

موسکت (فرنسوی، muscat، لاتینی muscus-مشک) ، 1) نوعهای انگور مشک‌بویی. اساساً در اتلیه، فرنسیه، اسپنیه، پارتوگلیه،

ریسپوبلیکة دموکراتی ژرمنیه، ریسپوبلیکة فدراتیوی ژرمنیه، بلژیک، انگلیه می‌روید. در اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. اساساً در نادییدای تاکداری ریسپوبلیکة ساویتی فدراتیوی سوسیالیستی روسیه (ستوراپال، کرسنادر) ، اکراینه، گرجستان، آذر-بایجان، مالدویه، ارمنستان، قزاقستان و ریسپوبلیکه‌های آسیای میانه، ه‌ا دومله رسّ تاد. (ر-ندای آردانیکیدای‌‌آباد، ریگر، حصار، لنین و غیره) پرورش می‌کنند. خیلهای الکساندری، سفید، سیاه، مجاری، ویره، گلابی، ازبکستانی، گمبورگی، قریمی، بفیر، کوتلکی، آتگانیل، اشهبی، الوشتینی و غیره دارد. تاکش تیزسبز، 50-85، 6% نوده‌هایش حاصل‌ده. برگش 3-5-پرّه، مدوّر، گلش دوجنسه، خوشه‌اش کلان (به حساب میانه 125-200 گرمّ) ، زیچی‌اش میانه. دانه‌اش میانه و کلان مدوّر یا ایلّیپسی، پوستش نفیس شفّاف، سیرشیرة شیرین، 20-33، 4% قند و 4، 5-8، 2گرمّ/لیتر ترشی دارد. مسکت گرمی و نمی‌طلب بوده، در زمینهای سیرخاک و سنگلاخ و نشیبیها نغز سبزیده، حاصل فراوان (از 50-140 تا 250-300 سینتنیر/هکتار) می‌دهد. دو نشوش 145-150 روز، اوّل مه‌ای گل کرده، آخرهای آگوست می‌-پزد. اساساً برای تییار کردن میهای خوش‌صفت و ترخوری استفاده می‌برند. مسکت بیشتر از جیل، کسلیهای زنبوروغی ضرر می‌بیند. 2) مة دیسیرت، که از خیلهای مسکت سیاه، سفید و گلابی تییار می‌کنند، 13-16% اسپیرت، 20-30% قند دارد. مسکتهای بهترین را در قریم، ارمنستان، قرغیزستان و مالدویه تییار می‌کنند. میهای مسکت اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. در کانکورسهای بینلخلقی چندین بار سزاوار مدالهای طلا گشته‌اند. نگرید نیز میکشی.

دبیات:        ویناگردستوا تدجیکیستنه، دوشنبه، 1969؛ سارته ویناگرده ازبیکیستنه، تشکینت، 1974.