مورقّع

مورقّع (عربی-رقعه-رقعه، پاره-پاره به هم جمع کر-دشده) ، مجموعه‌هایی، که از قطعه‌های خط خوشنویسان و مینیاتورهای رسّامان گوناگون ترتیب داده می‌شدند. مرقّع از عصر 16 cap کرده، مخصوصاً در زمان صفویان و تیموریان هند رواج یافت. حالا در موزییو کتابخانه‌های عالم زیا­ده از 10 مرقّع نگاه داشته می‌شود، که قدیمترین آنها مرقّع یعقوبّی، که آقّویونل و به شمار می‌رود. مرقّع «گلشن» پرارزشترین و معمولترین مرقّع است، که آثار خوشنویسان و رسّامان هند و ایران را در بر گرفته، ترتیب‌دهی آن با سپارش جهانگیر cap شده، در زمان شاهیجخان به آخر رسیده است. دیگر مرقّع دوست‌محمّد هرویست، که با فرمایش بهرام-میرزا سال 1545 به انجام رسیده، در آن بیشتر خط خونته میرلی هرویی استفاده شده است. ا. افصحاو.