موقیمای شیرازی

موقیمای شیرازی    (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر ایرانی. در عصر 17 زندگی کرده است. با پیشة خییاتی روز می‌گذرانید و به شعر و شاعر شوق و هنس زیادی داشت. دیوانش تا زمان ما نرسیده است، ولی اشعار پراکنده‌اش در ته‌ازکیره و بیاوزها درج گردیده است. در پیروی شاعران مثنویسرای فارس-تاجیک داستاین «یوسف و زلیخا» را نظم کرده است. موضوع اشار پراکندة او شکایت از ناسازیهای زمانه و حسب حال، عشق و غیره است. نمونه‌ای از شعر مقیمای شیرازی:

یکچند به قید ننگ و نام افتادم،

 چندی به زبان خاص و عام افتادم،

 بدنامان را تشت بیفتاد از بام،

 تشگم چو نبود، خود ز بام افتادم.