مو
همّدشفیاع شیرازی (1783، شیراز-1846، همان جا) ، خوشنویس و شاعر فارس. پدرش محمّدیسمایل نام داشت. لقبش میرزا کوچک، تخلّص ادبیاش وصال. محمّدشفعیای شیرازی همة نوع خطهای دور، خصوصاً، خط نسخ را خوب مینوشت. او اینچنین علمهای صرف و نحو، حکمت، ریاضیات، موسیقی و عروض و کافیّه را مکمّل از خود کرده بود. از او تقریباً 30 هزار بیت باقی مانده است، که از شکلهای قصاید، غزلیات، مرثیه، ترجیعات و مثنویها عبارتند. غزلیات او سه نوع است: غزلهایی، که جواباً به اشعار حافظ گفته شدهاند، غزلهایی، که به طرز شیخ سعدی سروده شدند و غزلیات دیگرش دفتر علیحده را تشکیل میکند. مرثیههای او قریب 2 هزار بیت است. از نمونة آثار خطّاطی او یک نسخه کلیات سعدی و یک نسخة «اوصاف-ال-اشراف» خواجه نصیرالدّین طوسی (1824، کتابخانة ملّی تیهران) ، دفتر اوّل مثنوی جلالالدّین رومی (1831، کتابخانة خصوصی سعیدنسرالله، تهران) ، منتخب «حقیقت-ال-حقیقه» سنایی (1839، کتابخانة دانشگاه تهران) و غیره محفوظند.
ق. مخصوماو.