محمّد نسوی
م. ن. چندی در خذمت خاکیمان مخلّی خاندان علی خمزه بوده، س. 1224 به خذمت غیاثسالدّین (برادر جلالالدّین خوارزمشاه) میگذرد. بعد مرگ جلالالدّین در خذمت خاندان اییوبیان بوده، اثر «نفست-ال-مسدور» را مینویسد، که در آن حسب حال خود را بیان کرده است. محمّد نسوی سال 1237 (یا 1239) وزیری یکی از خوارزمیان-برکخان را اختیار میکند. 1241-1242 اسر مشهور خود «سیرت-اس-سلطان جلالالدّین مینگبورنی» («شرح حال سلطان جلالالدّین مینگبورنی») را به زبان عربی مینویسد. در این اثر واقعههای سالهای 1218-1231، از جمله سالهای آخر حکمرانی محمّد خوارزمشا هوچوم چنگیزخان به عاصیان میانه و ایران و مبارزة جلالالدّین خوارزمشاه به مقابل مغولها مفصل بیان یافتهاند. این اثر در آخر عصر 13 به زبان فارسی ترجمه شده است. نوسخة عربیاش در پریج، قاخیره و روسیاش در باکو نشر شده است.