‌محمّد ابن بعیس

موهمّد ابن بعیس  (سال تولدش نامعلوم-وفاتش 849/50) ، یکی از نخستین شاعرانیست، که به دو زبان-فارسی و عربی شعر گفته‌اند. وطن محمّد ابن بعیس ایران غربیست. وه‌ای به صف شورشگرا­ن ضد عربها، که سردارش بابک بود، داخل شد، ولی بعدتر به او خیانت کرده، به طرف مقابلان بابک گذشت. پس از چندی خودش بر ضد خلیفه متوکّل شورش برداشت، ولی شکست خرده اسیر افتاد. نمونة شعرهای عربی محمّد ابن بعیس 12 بیتی می‌باشد، که طبری در «تاریخ-عور-روسول و-ل-ملوک» آورده است. طبری کتابی را همچون سند نام می‌برد، که مؤلف آن از کهنسالان شهر مراغه شعرهای فارسی محمّد ابن بعیس را شنیده بوده است. همان کهنسالان نقل می‌­کرده‌اند، که محمّد ابن بعیس جسور و شجاع، صاحب علم و ادب بوده است. و. و. برتالد معتقد است، که اشعار محمّد ابن بعیس، گرچندی در زمان سامانیان فراموش شده باشند هم، بی‌شبهه، در بین معاصرانش شهرت داشته‌اند.

د .: برتالد و. و. ، ساچ. ، ت. 7، م. ، 1071.

            گ. مرداناو.