موغجه

موغج، پ و ن ب ا ک، کورتک، شکل می‌تمارفاز (شکلدیگرکرده)-ا نوده، که بین بندهایش کوتاه شده است. مُغجه نشوی (برگ حاصلکننده) و گینیرتیوی (برگ، گلتوده و گلحاصل‌کننده) می‌شود. مُغجه‌ای را، که یک گل ناشکفته دارد، غ و ن چ ا می‌نامند. از روی در شاخچه جایگیرشوی مُغجه بالایی (از آن نوده به درازی می‌سبزد) و پهلویی (از آن نوده شاخ می‌راند) می‌شود.

در بیشتر رستنیهای تخمدار مُغجه‌های پهلویی در بغل برگها جایی می‌گیرند؛ آنها را مُغجه‌های ب ا غ ا ل ی می‌گویند. مُغجه‌های ا ل آ و ا گ ی بیرون از بغل برگ (مثلاً. ، در رستنیهای درجة عالی سپاردار) تشکّل می‌یابند. اکثر درخت و بتّه‌ها و گیاههای بسیارساله مُغجة پ او ش ا د ا دارند (با پولکچه‌ها پوشیده شده است). مُغجه‌های گشاد (بی‌پولکچه) بیشتر در درختهای جنگلزار سیرنم تراپیکی و رستنیهای سرمابردار منطقه‌های معتدل مشاهده می‌شوند. مُغجهایی، که سست می‌سبزند، مُغجه‌های آرام نام دارند؛ آنها بیشتر به درخت و بتّه‌های آرایش خاسند. در بغل برگ و خوشگول، حتّی در خود برگ (آریافیلّیوم)-ا بعضی رستنیها (رستنیهای زندزا) mوغجه‌های س ا ب ز ا د ا انکشاف می‌یابند، که آنها از رستنی مادری جدا شده، مستقلانه رشد می‌کنند. در باغداری هنگام با راه پیوند افزایشکنانیدن رستنیها از قسم پایه‌ای اس-تیفاده می‌برند، که مُغجه‌های آرام «چشمک» دارد.

نوعهای مُغجه: 1-مُغجه‌های پوشیدة آسینه (ا-نشوی و ب-گلدار)؛ 2-مُغجه‌های گشادشدیستادة یاس؛ 3-مُغجة گشادشدیستادة چیمیریتسه؛ 4-پولکچه‌های مُغجة فوندوک؛ 5-مُغجة گشاده در بالای نودة لادن؛ 6-نقشة مُغجة بالایی در شاخچة سه‌برگه.

لامتهای ارثی رستنیها-ساخت موغچه‌ها (دوطرفه جایگیرشوی برگها در مُغجه‌های) و ساخت برگها (نوع نودة در یک برگ) در سیس-تیمتیکة رستنیها به حساب گرفته می‌شوند.