موفلان

موفلان (فرنسوی mouflon، اتلیوی muflone) ، گوسفند وحشی (ovis orientalis) ، هیوان جفتسوم وحشیست از جنس گوسفند. موفلان میانجوسّه، درازی‌اش تا 115 سانتی‌متر، بلندی‌اش تا 83 سانتی‌متر، پایهای دراز، شاخ نسبتاً سبک کمانشکل (درازی شاخ موفلان نر تا 75 سانتی‌متر) دارد. موفلان ماده عادتاً بی‌شاخ است. وزن موفلان نر 50-70 کیلوگرم و ماده‌اش 30-35 کیلوگرم. پشمش کوتاه، زیچ درشت زردچة بورتاب و بور سیاهتاب. از 2-3-سالگی نسل می‌دهد. دور حملش 5 ماه 1-2-تا بچه می‌زاید. اریل موفلان خیلی وسیع (بلندیهای از 300-500 تا 3000 متر از سطح بهر) بوده، گله-گله (از 3-5 تا 40-50 cap) وامیخورد.

خوراک آن علف و برگ و شاخ بتّه و درخت است. اساساً در موضعهای کوهسار آسیای خرد، ایران، افغانستان، هندوستان، پاکستان، اینچنین جنوب زکوکزیه، جنوب غرب آسیای میانه پهن گشته است. در ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیستی تاجیکستان دو زیرنمود موفلان (0. or. vignei و آ. or. severtzovi) اساساً در قطارکوههای آلایی، ترکستان، زرافشان، حصار، قراتیگین، وخش، ساحلهای دریای آب خنگاب و اطراف اشکاشیم و سر-خاسار وامیخورد. سرشمار موفلان سال 1977 10 هزار را تشکیل می‌کرد. موفلان را برای گوشت و پوستش شکار می‌کنند. در اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. و از چومله در ریسپوبلیکة ساویتی سوسیالیستی تاجیکستان  شکار موفلان منع بوده، به «کتاب سرخ» اتّفاق ریسپوبلیکه‌های ساویتی سوسیالیستی ا.ج.ش.س. داخل شده است. در غوروه دشتیجم (50 هزار هکتار) و قراتاغ (15 هزار هکتار) در قطار دیگر هیوانها موفلان نیز محافظت کرده می‌شود.

دبیات: تسلکین و. ا. ، گارنыی برنы اوراپы ا ازی. مسکو، 1951: سپاجنیکاو گ. ن. ، دیکی برنы (راد ovls) تدجیکیستنه، دوشنبه، 1976

گ. ن. سپاجنیکاو.