موبارک

موبارک (تخلّ .؛ نامش مبارکقدم عبدالله؛ 1843، دیهه یمگ، حاضره ریان اشکاشیم وبک-1902، همان جا) ، شاعر تاجیک. در دیوان اشعارش خود را مبارک وخنی نام می‌آرد. از عایلة دهقان کمبغل. مبارک آثار بدیعی زیادی داشته است، امّا تا امروز یازده اثرش دسترس گردیده است: دیوان اشعار، «داستان تفسیر آیت کلام در حقیقت مجادلة ابلیس و آدم»، مثنوی «ترجمت-ال-بیان»، رسالة «چینیل دنیا»، داستانهای «قطرت-ال-بهر»، «کشف-اس-صلوات»، «تفسیر کلام»، «مناجات-ال-ناجات» و غ. اشعار مبارک بیشتر مضمون تصوّفی و عشقی دارد. فنیر و عقاید پندوخلاقی در آثار مبالغه زیاد است. داستانهای «ترجمت-ال-بیان» و «قطرت-ال-بهر» بعضی مسئله‌های اجتماعی و سیاسی زمان را نیز در بر گرفته‌اند. مبارک حافظ، مطرب، خطّاط، کنده‌کار و نقّاش خوبی بوده است. رباب نوزدهتاره، که آن را مبارک «بلندمقام» نامیده است، محصول هنر اوست. مبارک کاگز هم اختراع کرده است، که نمونه‌هایش تا حال باقیست. اینچنین در نزد خانة شاعر انشائات سنگی برقرار است، که در آن مبالغه مشاهده‌های استرانامی می‌گذرانید.

د .: ابیباو ا. ، از تاریخ ادبیات تاجیک در بدخشان، د. . 1971.

ه. حبیباو.