«مویید-ال-فضلا» فرهنگ تفسیری فارسی-تاجیکی، تألیف محمّد ابن شیخ لاد دهلوی. تألیفش سال 1519 در هندوستان به اتمام رسیده است. به قول مؤلف در این فرهنگ لغت ساکنان ولایتهای گوناگون فارسیزبان، لیکسیکة منتخب اثرهای بدیعی و علمی، کلمه و اصطلاحات از زبان نمایندگان ساحههای گوناگون و طبقههای اجتماعی شنیدهاش داخل شدهاند. فرهنگ از روی ترتیب حرف اوّل و آخر کلمهها ساخته شده است. کلمهایی، که در اوّل یک خیل حرف دارند (مس. ، «ب») ، در قسم علیحدهای جمعآوری شده «کتاب» نام گرفتهاند. «کتاب» باشد، از روی ترتیب حرفهای آخر کلمهها به بابها جدا میشود. در یک باب در نوبت خود به سه فصل-عربی، فارسی-تاجیکی و ترکی تقسیم میشود. مرتّب «موییید-ال-فضلا» از فرهنگهای زیاد پیش از او تألیف یافته استفاده نموده است. نام بعضی فرهنگها در «موییید-ال-فضلا» قید گردیده است، که خود آنها تا زمان ما نرسیدهاند. از «موییید-ال-فضلا» نیز فرهنگنویسان بعدینه استفاده کردهاند. «موییید-ال-فضلا» سال 1899 در کایپور (هندوستان) به طبع رسیده است.
ه. روفاو.