ماشین گیربیتسید و امّیکپاش

ماشین گیربیتسید و امّیکپاش، ماشینیست برای به خاک (هنگام شدگار، کولتیوتسیه، کشت و غذادهی زراعت) ریختن محلول آبی امّیک و پاشیدن گیربیتسیدها با مقصد نیست کردن علفهای بیگانه. در ا.ج.ش.س. ماشین گیربیتسید و امیکپاش گم (رسم) پهن گشته است. قسمهای اساسی کاری آن: شلنگ آمیخ­تگر گیدرولیکی، ظرف محلول، نساس دنداپچرخدار، تکیه‌گاه شتنگه، چومک سیدهنه، پایه برای گزارش ظرف به بالای رمة ترک­تار. ظرفهای ماشین گیربیتسید و امیکپاش را از محلول با یاری اپّرتهای وکئوم پُر می‌­کنند. نارمة ریخت محلول را با­شد، به واسطة انتخاب جیکلیارهای دیمیترشان هرخِله، کم و زیاد کردن عدد جیکلیارهای شتنگه و اینچنین تغییر دادن سرعت حرکت اگریگت به نظام می‌‌اندازند. ماشین گیربیتسید و امیکپاش را به تراکتورهای «بی­لروس» آویخته یا با کولتیوتار، پلوگ، ماشین نوری‌پاشی و دیگر ما­شینهای خواجگی قشلاق یکجایه وصل (اگریگتانیده) کرده، استفاده می‌برند. پهنایی کارکردش 1-15 م، حجم ظرفهایش 560 ل. در یک ساعت (وابس­ته از نمود ماشین یا تخمیپاشک) به 0، 5-3 گه گیربیتسید و امّیک می‌پاشد. اگریگت را تراکتورچی اداره می‌کند.