moغap

moغap، ماهر (setaria italica ssp. mocharium) ، گیاه یکسالة خوشه‌دار. بلندی‌اش تا 150 سم؛ پایة راست؛ برگ کلان (در هر پایه 5-16-تا) ، خوشه‌گل توگشکل («سلطان») و دان میدة زرد یا سیاه دارد. اساساً چون زراعت خوراک چاروا می‌کارند. ماغر را هنوز 2700 سال تا م. در آسیای جنوبی و شرقی کشت می‌کردند. حالا پرورش ماغر در ناحیه‌های قسم اروپای ا.ج.ش.س.، آسیای میانه (از جمله رسّ تاجیکستان) و قزاقستان و زوالجیه رسم شده است. زراعت به خشکی تاب‌آور است. ماغر را در چقوری 1، 5-3 سم می‌کارند. معیار کشت-8-20 کگ/گه.

توخمی هنگام 10-12° س بودن حرارت نیش می‌زند. دور نشو و نمای ماغر 9-120. روز. استفادة نوری (n، ر20ب و 1\زا 45-کیلوگرمی) خاشاک ماغر را 10-15 تس/گه زیاد می‌کند. ماگرزار را برای خاشاک در آغاز خوشبندی می‌دروند. از هر گه 100-250 تس برگ و پایة سبز، 25-65 تس خاشاک و 15-25 تس دان می‌گیرند. 100 کگ خاشاک م. 5، 5-6، 5 کگ پراتیین هاضم داشته، برابر 55 واحد خوراکیست. دان ماغر نیز 10، 3% سفیدة خوشهزم دارد و نظر به بسیار خوشه‌دارها سیرغذاتر بوده، مخصوصاً در مرغپروری اهمیت کلان دارد.

د .: رستینییوادستوا، م. ، 1975.

ه. ا. مدمیناو.