مینامیت

مینامیت (از مینه و روسی می‌­تت-پرتافتن، دوا دادن) ، مینپرّان، یکی از اسلحه‌های ار­تیلّیری سفتمیله. برای مانعه‌های طبیعی را برطرف کرده، از بالا به دشمن پرتافتن مینه‌ها استفاده برده می‌شود. مینامیت برای ناست و نابود کردن قوّه‌های در میدان گشاد و خندقها بودن دشمن و اینچنین برای تارمار واسطه‌های آتشفشان آن تعیین شده است. مینامیت از اسلحه‌های مقرّری ارتیلّیری با عادّیگین ساخت، وز­ن نسبتاً سبک، تریکتاریة کج‌خطته داشتن سنرید (مینه) و با دیگ. خاصیتهایش فرق می‌کند. قسمهای اساسی مینامیت اینهایند: میله، لفیت دوپایه. تکیه‌گاه، نشانگیرک، مکانیزم اداره‌کنی، مکانیزم افق را مویینکننده. از مینامیت مینهان آسکالکوی. دودکننده، آتشفشان و فوگسا می‌پرّانند.

مینامیت را بار اوّل در جنگ روسّ و ژاپن (1904-05) قشونهای روس به کار برده‌اند. در جنگ دوّم جهانی آن را همة ارمیه‌ها استفاده کرده‌اند. حاضر قوّه‌های مسلّح بسیار مملکتها مینامیتهای کلیب­رشان گوناگون (از 81 تا 240 مّ) دارند. سنرید آنها از 3 تا 130 کگ، مسافة تیرپرّانیشان از 2، 5 تا 10 کم، مسّه‌اشان در حالت جنگی از 35 تا 3600 کگ می‌باشند. غیp از مینامیتهای مقرّری باز مینامیتهایی وجود دارند، که آنها را اساساً برای پرّاندن سنریدهای ریکتیوی استی­فاده می‌برند. چنین مینامیتها در دورة جنگ بزرگ وطنی (1941-45) با نام «کتیوشه» مشهور بودند.