میکرانیزیه

میکرانیزیی (از میک را… و یون. nesاs-جزیره) ، گروه جزیره‌های خرد در اقیانوسیه، در قسم غربی اقیانوس آرام، اساساً در شیم. ایکوتار. به این گروه جزیره‌های مرینه، جزیره‌های کرالینه و جزیره‌های مر­شلّ (وصایت شمه) ، جزیره‌های گل­بیرت و جز. آشین (اینها ملک بریتنیة کبیرند) ، نور و (دولت مستقل از 1968) و غ. (همگی ق­ریب 1500 هزار) داخل می‌شوند. مساحتش 2622 کم2. اهالی‌اش زیاده از 250 هزار نفر (1970). اهالی محلی میکرونیزیه-میکرونیزیها (بیشتر از 200 هزار نفر، 1970). در میکرونیزیه اینچنین امیریکایها، انگلیسها، فیلیپّینیها، خیتایها زندگی می‌کنند. قسم اساسی جزیره‌ها اتالّهای مرجانی بوده، قسم باقیماندة آنها در نتیجة آتشفشانی ولقانها به وجود آمده‌اند؛ جز. کلانترمینش-گوم (ملک شمه). در جزیره‌های مرینه ولقانهای عملکننده موجودند. اقلیم میکرونیزیه ایکوتاری و سوباکوتاری. هرار، میانة ماهانه از 26 تا 28° س. بارشات سا­لانه 2000-6000 مّ. در اطراف جزیره‌های کرالینه از تسیکلانهای تراپی­کی زود-زود طوفانهای سخت به عمل می‌آیند. جزیره‌های ولقانی را بیشه‌های همیشه‌سبز تراپیکی پوشیده‌اند، جا-جا سونّه‌ها وامیخورند. در میکرونیزیه هیوانهای کلان شیرخور نیستند. بیشتر کلّه‌موش، کورشبپرک، مار و کلته‌کلاس و پرّنده‌های بحری دچار می‌آیند. مشغولیّت اساسی اهالی محلی-ماهیداری و پرورش درختان نخل، ب­نن، رستنیهای تسیتروسی، نیشکر و شالیکاری. در جزیره‌های کرالینه کانهای باکسیت و فسفریت هستند. در بعضی جزیره‌های میکرونیزیه بزه‌های حربی بحری و هوایی شمه و بریتنیة کبیر جایگیرند.