میکانگ

میکانگ، دریای کلانترین نیمجز. هندوخیتایی. از خاک ختایی، لاس، کمپوچین و ویتنام جاری شده، قسماً سرحد بین ل­اس و برمه و تیلند را تشکیل می‌دهد. طولش 4500 کم، مساحت حوزه‌اش 810 هزار کم2. از ق-کوه تنتلن کوهسار تیبیت cap شده، به ب. جنوب ختایی می‌ریزد و دیلتة خیلی وسیع را (قریب 70 هز. کم2) حاصل می‌کند. جریان بالا و میانه‌اش از دره‌های چقور آستاندار، پایانش-از همواری وسیع الّیوویلی جاریست. منبه‌اش اساساً با­ران، در بالاآبش نیز برف. صرف سالانة آب در جریان پایانی در آگوست تا 30 هز. م*/سان، اپر.-1500 م*/سان. سطح آب در دوام سال 10-15 م بلند و پست می‌شود. از آب‌آورد دریا دیلته هر سال 80-100 م وسیع می‌شود. شاخابهایش از راست-مون، تانلیسپ، از چپ- و، تخان، سن. بهار و تابستان پرآب می‌شود. از ریزشگاهش 700 کم، در دورة سیرابی‌اش 1600 کم (تا ش. وینتین) کشتی‌گرد؛ کشتیهای بحری تا ش. پنامپین (350 کم) شنا می‌کنند. دریا از ماهی بایی است؛ تمساح نیز وامیخورد. در ساحلهای می‌کانگ شهرهای لونگیربنگ، وینت­ین (لاس) ، پنامپین (کمپوچیه) واقع‌اند.