مویز

مویز، انگور خشکیده، از نوعهای انگور مویزباب تییار می‌کنند. مویز یکچند خیل می‌شود: بیدانه-کشمش سفید در آفتاب بی استفادة عشقار و بوش سلفور خشکانیده؛ سبزه-کشمش سفید به مخلول اشکار (مخلول 0، 2-0، 4-فایضة سادة کوستیکی) تر کرده در آفتاب خشکانیده؛ برای رنگدار شدن مویز انگور را (در جیوان یا خانة مخصوص) با سلفور بر داده، در روی چیگبستها (شتبیلهای تختگیی 90x خ60 سم) میخوشکانند؛ سایگی-کشمش سفید در خانه‌های مخصوص سایگی (خانه‌ای، که چار اطراف دیوارش سوراخیهای سیر‌شمار داشته، به آن نور آفتاب نمی‌درآید) خشکانیده شیرانی-کشمش سیاه در آفتاب خشکانیده؛ گرمیان-نوع در محلول عشقار تر کرده در آفتاب خشکانیدة انگور کتّقورغانی، سلطانی و نیمرنگ. برای رنگدار شدنش با سلفور بر داده، در چیگبستها میخوشکانند؛ اولان-مویز در آفتاب خشکانیدة انگور.

مویز را با اصول عادّی در روی بریا، باردان یا سوفه‌ها انگور را خشکانیده تییار می‌کنند. با این اصول انگور در 20-30 روز خشک می‌شود. از انگور با محلول عشقار ترکردشده در 7-10 روز 24-30% و در سایخانه در 4-8 هفته 23-25% مویز خشک می‌شود. مویز سایخانه سیرشیره و رنگدار و کبودچه‌تاب می‌شود. مویز تا 80-85% قند، 0، 5-3% ترشی، 2، 3% مادّه‌های نیتروژندار و غ. دارد. نمی مویز نباید از 18% زیاد باشد. مویز را ه‌ا گرد و چنگ و دیگر آمیخته‌ها تازه کرده، به خلته و قوطیها می‌‌اندازند.

د .: میرزایف م. م. (و دیگ .) ، سالنیچناوادوشنیه سوشکه ویناگرده. م. . 1965.