مهسولات ضروری،
قسم محصولات جمعیّتییست، که کارگران ساحة استحصالات مادّی تییار میکنند و آن از نقطة نظر شرایط اجتماعی و اقتصادی برای برقرار نمودن قابلیّت جسمانی و معنوی، حیات معتدل کارگر و اهل عایلة آن ضرور است. مدّت استحصال محصولات ضروری را وقت ضروری کار، محنت در این دوره صرف شده را محنت ضروری مینامند. اندازة محصولات ضروری از روی مقدار مجموع محصولات جمعیّتی و تناسبی، که محصولات ضروری و محصولات اضافه دارد، در آن مجموع محصولات جمعیّتی مویین کرده میشود. در فارمتسیههای صنفی انتگانیستی این تقسیمات کارکتر استثماری دارد، زیرا صنفهای حکمران محصولات اضافه را از حساب پرزور کردن استثمار کارگر و محدود نمودن محصولات ضروری زیاد میکناند. مقصد ترقّی استحصالات کاپیتالیستی استحصال و از خود کردن ارزش اضافه است. کاپیتالستان دائما حرکت میکنند، که محصولات اضافه را از حساب کم کردن محصولات ضروری زیاد نمایند. برابر ترقّی کاپیتالیزم در اساس بلند برداشتن حاصلناکی محنت جمعیّتی (در نوبت اوّل در ساحهایی، که مالهای استعمالی به وجود میآورند، همچنین در ساخهایی، که بران ساحههای استحصالکنندة مالهای استعمالی واسطههای استحصالات تییار میکنند) حصّة محصولات ضروری در مجموی محصولات جمعیّتی محدود میگردد. امّا در قطار عاملهایی، که باعث کم شدن محصولات ضروری میشوند، تمایلهای به هم ضد، پیش از همه مبارزة صنف کارگر در مملکتهای کاپیتالیستی برای بلند برداشتن مزد کار و حقوقهای اجتماعی ظاهر میگردند. پرزور شدن شدّت محنت ضرورت زیاد نمودن پول را به عمل میآورد. در دورة ساتسیلیزم، در شرایط موافق پلن تشکیل کردن استحصالات جمعییتی و حکمران بودن مالکیّت جمعیّتی اینتگانیزم بین محصولات ضروری و اضافه تماماً برهم میخورد. تکراراستحصال محصولات ضروری با طلبات برقرار کردن قوّة کارگر محدود نشده، بلک به مقصدهای همهطرفه انکشاف دادن قابلیّت معنوی و جسمانی کارگران تابع کرده میشود. در پراتسیسّ تقسیمات یک قسم محصولات ضروری به واسطة تقسیم موافق محنت برای استعمال، قسم دیگر آن به فایدههای جمعیّتی استعمال (در شکل پولدیهی و خذمترسانی) روانه کرده میشود. محصولات ضروری بیواسطه هم به استعمال اندیویدولی (محصولات استعمالی، سر و لباس و غ .) و هم به استعمال کالّیکتیوی (مکتبها، کتابخانهها، مؤسسههای معالجوی و سنیتری و غ .) صرف میگردد.