مگنیتاستریکتسیی
(از یون. magnetis-مگنیت و لات. strictio-فشردهشویی، کشیدشوی) ، تغییر شکل و حجم جسم هنگام مگنیتناکشوی. حادثة مگنیتاستریکتسیّه را چ. ناول سال 1842 کشف کرده است. در فیر را و فیرّیمگنیتیکها (ای، ni، سا، gd، tb و گ. ، یک قطار خولهها، فیرّیتها) بزرگی مگنیتاستریکتسیه خیلی کلان د/– گ» 10-*-10-2 میشود. در انتیفیرّامگنیتیک و دیمگنیتیکها مگنیتاستریکتسیه کمتر است. درازشوی نسبی آن عادتاً در سمت میدان مگنیتی (مگنیتاستریکتسیة قدی) یا در سمت نسبت به سمت میدان عمودی (مگنیتاستریکتسیة بری) چِن کرده میشود. حادثة عکس مگنیتاستریکتسیه-تغییریابی مگنیتواکشوی نمونة فیرّامگنیتی هنگام دیفارمتسیه-ایفّیکت مگنیتی و چندیری یا بعضاً ایفّیکتیویلار نامیده میشود. مگنیتاستریکتسیّه را در تکنیکه به طور وسیع استفاده میبرند.
د .: وانساوسکیی س. و. ، مگنیتیزم، م. ، 1971.