مدنیّت تگر، مدنیّت آرشیالوگی، که سالهای 7-3 تا م. در پستخمی مینوسینسک، pیان کرسنایرسک و قسم شرقی ولایت کیمیراوا پهن گردیده بود. از جزیرة تگر دریای انیسیی نام گرفته است. به مدنیّت تگر یراقهای نوع اسکیفی، افزار اسپ، دیگ و آیینههای برنجی، تصویر مجسمههای هیوانات خاص است. آلات و یراقها (خنجر، پیکان، لجام و غ .) از برنیجی ساخته شدهاند. ناخیههای مدنیّت تگر یکی از کلانترین مرکزهای استحصال و کارکرد برنجی در اوراسیا میباشد. استحصال آهن تنها در عصر 3 تا م. cap شد.
یادگاریهای مدنیّت تگر پشتهایی میباشند، که با تختهسنگها احاطه و در کنجهای توارهها سنگها راست گذاشته شدهاند. اینچنین باششگاه، کانهای مس و تصویرهای روی سنگ نیز معلومند. اساس خاچگی دهقانی و چارواداری بود. به جماعه اهالی مدنیّت تگر پیدایش مناسبتهای صنفی خاص است، که در این باره پشتههای کلان، قبرهای پادشاهان، اشرافان و قبرهای عمومی اعضایان عادّی جماعه شهادت میدهند. آدمان مدنیّت تگر اروپایسورت بوده، به آدمان مدنیّت افنسیف، مدنیّت اندراناوا و اسکیفهای نزد ساحل بهر سیاه نزدیک است.