مجدالدّین بغدادی
بوسید شرف ابن مویید ابن ابوالفتح (سال تولد نامعلم، بغدادک خوارزم-1216/17، خوارزم) ، متفکّر و شاعر متصوّف عصر 13. مرید نجمالدّین کبری و مرشد فریدالدّین عطّار. مجدالدّین بغدادی در بین خلقهای شرق نزدیک و میانه شهرت داشته است. مجدالدّین بغدادی تا سن 18-سالگی حکمت، زبان عربی، فقه، طبّ و نجوم و ادب را آموخته، بعد تحصیل موافق خواست مادرش در خوارزم مرید نجمالدّین کبری میشود. بعد سیر و سلوک و رعایة مرتبات صوفیه به درجة شیخی میرسد. مجدالدّین بغدادی در علم طبّ دانش و شغل مخصوصی داشته است و از این رو، عطّار در نزد او هم اساسهای طبّ و هم ارقان تصوّف را آموخته است. از مجدالدّین بغدادی رباعیات صوفیانهای باقی مانده است، که در آنها تأثیر رباعیات استادش نجمالدّین کبری و عمر خییام هویداست. بعضیها مجدالدّین بغدادی را صحنة بغدادنسل میشمارند. مجدالدّین بغدادی با فرمان حاکم خوارزم محمّد خوارزمشاه قتل کرده شد.
د .: برتلس ا. ه. ، صوفیزم ا صوفییسکیه لیتیرتوره، م. ، 1965؛
م. سلطاناو.