لیتیی

لیتیی (لات. libhium) ، li، المنت شیمیایی گروه i سیستمه» دوری مندلیف؛ رقم ات. 3، مسّة ات. 6، 941، متالы عشقاری. سال 1817 خیمیک شوید ا. ارفویدسان کشف کرده است. لیتیی طبیعی از 2 ایزوتوپ ثابت li (7، 42%) و 7li (92، 58%) عبارت است. لیتیی متال سبک، نرم، یازنده، رنگش سفید نقره‌تاب، گود. 180، 5° س، t جوش«1317° س، زیچی‌اش 534 کگ/م* (20°س). لیتیی در پیوستهایش یکولینته. هنگام در آکسگین یا هوا سوختن آکسید (li20) حاصل می‌کند.

با اکثر نامیتلّها-گلاگنها (با ااد هنگام گرم کردن) ، سلفور و کربن (هنگام گرم کردن) ، نیتروژن، فسفر (در شرایطهای مخصوص) و غ. پیوست می‌شود. از آب و کیسلاته‌ها هیدروژن را خارج می‌کند. متالید و پیوستهای آرگنیکی سیر‌شمار حاصل می‌کند. لیتیی در قشر زمین 3، 2 • 10-%-را تشکیل می‌دهد. در ترکیب زیاده از 150 مینیرل (سپادومین، لیپیدالیت، پیتلیت، امبلیگانیت و غ .) موجود است. پیوستهای لیتیی را در نتیجة کارکرد گیدرامیتلّورگی کانتسینترتها (محصول بایی گردانیدشدة معدنهای لیتیی) و لیتیی متالی را با راه عالیکترالیز کلریدهای لیتیی و کلیی در حرارت 400-460° س حاصل می‌کنند. لیتیی در متالورگیه (حاصل کردن خوله‌ها) ، انرژیتیکة یدرایی (ایزوتوپ li یگانه منبة صناعتی استحصال تریتیی می‌باشد) ، تکنیکه، صناعت سلیکات و غ. استفاده می‌شود. لیتیی به ترکیب ارگانیزمهای زنده داخل می‌شود. مویین کرده شده است، که لیتیی قابلیّت استواری رستنیها را نسبت به بیماری بلند می‌کند، فعالیّت فتوشیمیوی کلراپلستها را در برگ رستنی و سنتز نیکوتین را می‌تیزاند.