قیبله

قیبل (ار.-سویی، جهت) ، سمتی را گویند، که مسلمانای هنگام گذاریدن نماز روی خود را به آن نگرانند؛ در مکان مقدّسی، که در وقت پرستش به آن ر و آورند. محمّد در ابتدای ترغیباتش برابر به دین اسلام دعوت نمودن پیروان دین یهودی و مسیحیت رسم و آیین آنها را نیز قبول کرده، بیتولموقدّس (اورشلیم) را که مسلمانان قرار داده بود. بعد هجرت به مدینه و ابراهیم را اساس‌گذار کعبه اعلان نمود و مسلمانان از سال 2 هجری cap کرده روی خود را سوی کعبه نگرانیده نماز می‌خواندگی شدند.

 س. مفلد‌الله‌اف.