قنات

قنات قانیع بودن، رضامندی. یک صفت اخلاقی را گویند، که به اندک چیز رضا بودن را افاده می‌کند. ق. هنگام تشکّل افکار تصوّفی در عصرهای میانه اهمیت خاصه داشت. زاهدان هنگام گش‌نشینی قناعتمندی را پیشه نموده، به آن حریصی را مقابل گذاشته‌اند. قناعتمندی صفت خوب اخلاقی باشد هم، آدمان را به مطیعی دعوت می‌کرد و از مناسبت فعالانه به حیات باز می‌داشت. ق. اساس تعلیمات صوفیان عاید به تهزیب اخلاق بود.