قهو (coffea) ، یک جنس بتّه و درختان همیشهسبزیست از عایلة روینیها یک نوع نوشاکییست، که از قهوهدانه تییار کنند. در جهان تقر. 50 نمود ق. (در ناحیههای تراپیکی و سوبتراپیکی افریکه و آسیا) میروید. فقط 4-5 نوع آن را در مملکتهای اقلیمشان گرم هر دو نیمکرة زمین میپروهاند. مخصوصاً ق.-ا عربی (س. اگه-ica) معمول است، که آن درخت قدپست بوده، برگ درازرویه یکلخت، گل کلان سفید دارد. میوهاش سیرشیرن سرخ یا بنفش کبودتاب؛ 2-تا دان دارد. ق-ا عربی را اصلاً در حبشستان پروریدهاند. پرورش ق. در نیمجز. عربستان (ا-های 14-15) آغاز یافته است. در ا. 18 آن را به برزیلیه (حالا 50%-ا قهوزار دنیا در همین جاست) بردهاند. از هر گه قهوزار قریب 2 ت (از یک بیخ تقر. 1 کگ) قهوهدانه میگیرند. قهوهدانه را اساساً در مملکتهای امیریکة لاتینی، افریکه و آسیا استحصال میکنند. نوعهای گوناگون قهوه معمول است. قهوههای یمنی («ماکّا»)؛ برزیلی («سنتاس» و غ .) و کالمبییگی («ممی») نوعهای بهترین حساب میشوند. ترکیب قهوه وابسته به نوعش تغییر مییابد. قهوه اندریک 13-14% مادّههای نیتروژندار، 0، 65-2، 7% کافئین، 2-3% قند، 12-15% روغن، بیشتر از 20% کلیتچتکه، 3-4% مادّههای مینیرلی دارد.
تعسیر نشئهبخشی قهوه به کافئین ترکیبش وابسته است. نوشاکی قهوه کار غدود معده را نیز تقویت میدهد. به شخصانی، که بیماری خفهجان، زخم معده، غلیان خون (گیپیرتانیه) دارند یا به بیخوابی گرفتارند، نوشیدن قهوه ضرر دارد.