خولنجان

خولنجان، خولینگان، خولنجای، خاولیجان، خسرودار، خسرودار و، خیسودار و (alpinia galanga، a. officinarum) ، گیاه بسیارساله (از عایلة زنجبیلها) و دارویست، که از آن تییار می‌کنند. xوله‌جان ریشپایه غفس و سیرگوشت خوشبویی و تند دارد. بیخ خشک آن را در صناعت خوراکواری چون خوشبویی استفاده می‌برند. میوه‌اش خوشبوست، آن را چون هل استعمال می‌کنند. از گل و خوشگولش خریش تییار می‌نمایند. خولنجان خودرویی اساساً در ناحیه‌های تراپیکی آسیا می‌روید. آن را بیشتر در هندوستان، شر لنکه، ختایی، ویتنام، اندانیزیه و غ. می‌پرورند.

xولنجان گیاه شفابخش قدیمیست. بنا به معلومات ابوریهان بیرونی خاولنجان یک پارة چوب کجو تابدار سرخ سیاهتابیست، که طعم تند و بوی خیلی فارم داشته است. ابوعلی‌سینا خولنجان را دوای کولنج و علّت گُرده حسابیده است. xولنج برای طبابت کسلیهای گُرده یکی از دواجات خیلی معمول بوده است.

بیخ سرختاب xولنج (a. galanga) سه‌راهر است، اینچنین 0، 04% (در ریشپایه a. officinarum 0، 7-0، 8%) روغن ایفیر (کافور، تسینیال و غ .) دارد. بسیار مملکتهای تراپیکی آسیا بیخ و داروی xولنج. (a. officinarum) را به مملکتهای دیگر می‌‌فروشند.      م. خاجیمتاو.