خوازه

خوازه، 1) وائس، واذیج، تالار، خرک، یک نوع چوبهای بر ستونها گذاشته را گویند، که به بالای آنها زنگ، دستک و نوده‌های تاک را بردارند. xوازه یکچند ووع (تالار، وائس، چیلاو و غیره) می‌شود. وائس از چوبهان به بایای ستونهای بلند (2و5-5 م) گذاشته شده عبارت بوده، آن را بیشتر برای برداشتن تاک حولی استفاده می‌برند و اساساً از ستونها، سرّوها، بالاردای چوبین (غفسیشان ا-12 سم) یا گنبدای آهنی (مسافة بنشان 1، 5-2 م) و وسّه‌ها (به بالای بالارها می‌گذارند) هنگام تاکشینانی 3 پس ای 1-2 سال آن می‌سازند.

تالار از ستونهای رو به روی همدیگردوقطاره شنانیده عبارت بوده، در بالایشان زبررو و خادچه‌ها می‌گذارند و به روی آنها زنگ، دستک و نوده‌های تاک را می‌بردارند. مسافة بین ستونها عادتاً 2-3 م و قطار آنها 3-5 م می‌شود. تالار را بیشتر در خیابانها، گلگشتها، گلباغ و چارباغها و غیره بنا می‌کنند. ستونهای وائس و تالار را بیشتر از چوب، غولبه‌های آهنی و آهنوبیتان می‌سازند: چیلاو به رفهای کپّه (چیله) مانند است. ستونهای چوبین را (غفسیشایه 8-10 سم) رو به روی همدیگر (از یکدیگر 2-3 م دورتر) می‌شّنانند و نوگهایشان را کمانوار قت نموده به هم می‌پیوندند.
برابر انکشاف یافتن تاکداری بیشتر خوازة آهنوبیتانی معمول شد. این طرز تاکبرداری میخنکّانی کارهای بین کتارهای تاک و پرورش آن را خیلی آسان می‌گرداند؛
2) چوبهای بر سر ستونها بسته را گویند، که در بناکاری به بالای آنها برآمده، در جایهای بلند کاری را اجرا می‌کنند؛ 3) سوکیچک، چوبهای در داخل بنا به بالای پایه‌های کوتاه (0، 5-0، 7 م) گذاشته را گویند، که در بالای آنها کرمک می‌پرورند. ن. شکوراف.